zaterdag 5 mei 2012

het onderwijsprobleem

Nu ik 3 weken mijn klas "geflipped" heb en de leerlingen mijn leerkracht zijn geworden, heb ik het probleem van het huidige onderwijs ontdekt.
Wie dit leest en mij kent, denkt nu: allé daar gaat ze weer: het materiaal, het internet, wifi,... maar neen hoor: dat is niet de essentie van het probleem, dat zijn enkel wat frustraties.
Hier de essentie : mijn afstudeerleerlingen kunnen volgende onmisbare vaardigheden voor de 21ste eeuw niet:



  1. nieuwe dingen ontdekken
  2. problemen oplossen
  3. netwerken combineren
  4. Engels
en dat is helemaal hun schuld niet want 99% van mijn collega's kunnen dat ook niet (behalve het Engels dan). Zij kunnen wel een woord opzoeken of een land terugvinden maar echt informatie om een wezenlijk probleem op te lossen vinden mijn collega's en dus mijn leerlingen niet. 
Hier een voorbeeld om deze stelling te staven:

Zo werken mijn leerlingen als de opdracht is: maak een social media hype van je project:

social media = facebook: ze maken een pagina en een hype creëren ze door "likes" binnen te halen. Geen enkele andere vorm van media wordt gebruikt. Als ik er toch op sta een andere te gebruiken (google+, twitter, edmodo, pinterest,...) wordt dit afgedaan als niet handig, weeral iets anders, te veel mails, wachtwoorden, inlogs en nog vanalles. Ze zijn dus niet instaat en zelfs niets willend om  iets nieuws te ontdekken en/of het nut en de extra's in te zien. Hun nieuwsgierigheid wordt niet geprikkeld, enkel omdat zij één media (facebook) als voldoende achten en vooral omdat zij het kennen. Wij hebben hen dus nooit geleerd om verder te kijken dan hetgeen ze kennen om nieuwe dingen te ontdekken, proberen, uit te zoeken. Een groot gemis in het onderwijs.

De reden hiervoor is dat wij alles voorkauwen en klaarmaken: zij hebben nooit moeten ontdekken... heel spijtig en zo kom ik naadloos bij probleem 2 : problemen oplossen.
Tijdens het proces om alles te illustreren met filmpjes/foto's doken natuurlijk heel wat problemen op (zie eerdere berichten in deze blog). Als ik als leerkracht de oplossing aanbood voor het probleem (een app, een nieuw programma,...) werd dit met beide handen gegrepen, gedownload en gebruikt. Meestal zelfs heel goed gebruikt maar het spijtige is dat geen enkele leerling zelf met een oplossing aankwam. Het project lukt omdat ik als leerkracht de oplossingen aanbreng en dat is een groot probleem voor leerlingen die gaan afstuderen want binnen enkele maanden ben ik daar niet meer. Daarmee samenhangend in die 'social media' wereld is de taal: de apps en/of programma's waarmee gewerkt moest, zijn dikwijls in het Engels. De kennis van deze leerlingen is zo zwak dat ze een zeer eenvoudige app niet kunnen gebruiken door hun gebrek aan talenkennis. Ook hier zijn ze het zo gewoon dat hun leerkrachten alles naadje voor draadje uitleggen dat ze zelfs bang zijn om te experimenteren. Ook dit is onze (de leerkrachten) fout. Om fouten te vermijden, leggen we zoveel uit en laten we zo weinig vrijheid dat ze tegen de tijd dat ze afstuderen niets meer zelf durven doen en wachten tot we erbij staan om elk onderdeeltje uit te leggen en te begeleiden.

En alhoewel "apps" de wereld regeren en exponentieel toenemen in aantal, nut en belangrijkheid 15 miljard apps voor google heb ik geen enkele leerling die een app kan vinden om een probleem op te lossen.
Al mijn leerlingen kunnen apps gebruiken eens ze de link hebben maar niemand weet hoe je ernaar op zoek moet. 

De oorzaak = de leerkrachten

Wij gaan dus mensen aan de maatschappij afleveren die eigenlijk hun plan niet kunnen trekken in de wereld van de 21ste eeuw en dat is onze fout:
leerkrachten zijn niet aanwezig in de wereld van de 21ste eeuw:
zij gebruiken geen apps omdat ze ze niet kennen
zij gebruiken geen social media omdat ze ze niet kennen
zij gebruiken geen pln's omdat ze ze niet kennen
zij gebruiken geen nieuwe media omdat ze ze niet kennen
en het ergste is dat ze het ook niet willen kennen. Als er iets nieuws aangeboden wordt, is er ipv nieuwsgierigheid en interesse naar nieuwe dingen een enorme weerstand naar alles wat nieuw is, hier het bewijs: alhoewel iedereen weet dat een digitaal agenda en werkplanning beter, nuttiger en handiger is dan een papieren is de enige plaats in de wereld waar het papieren agenda nog bestaat, het onderwijs.
Is het niet de bedoeling dat we als leerkrachten voorlopen om de toekomstige vaardigheden aan te leren? En niet achter zoals nu het geval is?

De leerkracht loopt achter in deze maatschappij en het wordt hoog tijd dat we dat aanpakken, dat de leerkracht "geüpdate" wordt en dat hij ontdekt dat het niet ingewikkeld is om meerdere netwerken naast mekaar te gebruiken en kennis van het internet (en dan bedoel ik niet wikipedia) te halen. 
Een goede bijscholing voor leerkrachten zou zijn: bouw je eigen PLN uit!
En word deze leerkracht:


3 opmerkingen:

  1. Helemaal mee eens! Je hoort vaak dat leerlingen ons als docent wel kunnen uitleggen hoe dingen op het internet werken, maar dat is een vrij grote misvatting. Ja leerlingen kunnen heel veel en zijn handig, maar slechts zeer beperkt. Ik heb Handel & Administratie gegeven en één van de dingen die daar naar voren kwamen, was de breedte en diepte van het assortiment. En helaas moet ik consteren dat zowel breedte als de diepte van het assortiment dat de leerlingen gebruiken, zeer beperkt is.
    Hoe dat op te lossen??? Vaardigheden bijbrengen en ze bewust maken van het feit dat hun assortiment zo beperkt is, want die bewustwording is al een hele stap. OF moeten we dit niet op willen lossen en het maar laten gaan?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Er is geen groter leervermogen dan die bij kinderen. Hoe ouder je wordt hoe meer het afneemt.
    Aan de andere kant: hoe ouder je wordt, des te meer verbindingen kan je leggen.
    Die 2 zijn dus te combineren:
    * leerlingen kunnen uitstekend bepaalde soc.media benutten;
    * leerlingen kunnen makkelijk elkaar nieuwe soc.media toepassingen aanleren;
    * leerlingen zijn heel goed in staat om nieuwe soc.media te verkennen en te leren gebruiken;
    * de docent is uitstekend in staat om er verdieping in aan te brengen;
    * de docent is uitstekend in staat om in het doceren de transfer van het leren te stimuleren.
    * de leerlingen worden dan in staat om soc.media diepgaand en breed in te zetten, te gebruiken en resultaten mee te verkrijgen.
    Met dit eenvoudige bewustzijn richt je onderwijs wellicht wat anders in.... :)

    Gr. Hans

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mee eens... zie bijv het intiatief van http://www.eden-online.org/2012_porto.html EDEN om ouderen te betrekken en http://blog.han.nl/hanicto/community-of-inquiry-inhoudelijk-richting-geven-aan-blended-learning/ om de didactiek te verduidelijken zodat blended learning ook geaccepteerd curriculummateriaal kan worden.
    Mee oneens omdat de waan van de dag / werkdruk hoog is en hierdoor docenten het lastig maakt om tijd/energie vrij te maken om zich te verdiepen in Web2/web3 didactiek en applicaties.... en het andders opstellen van de docent naar de leerlingen (dus niet boven hen maar te midden van hen ERRUG moeilijk is. Ze zien niet vaak de meerwaarde, en ervaren dat minder. Een aaardige additioneel voordeel van vastgelopen leraren die met www.degeliefdeleraar.nl interventies wel de verbinding met hun leerlingen gaan leggen is dat de leraren wel deze omslag kunnen maken naar het begeleiden van leerlingen ipv dresseren. Maaar om nou iedereen te laten vastlopen eerst...
    Mijn eigen ervaringen ijn positief! Ik et de studenten aan het klussen en org dat de ervaringen gedeeld worden, waardoor een leercurve ontstaat die ik begeleid. Het begin is langzaam en tijdrovend, de versnelling zit aan het eind plus in de onderzoekende houding die de studenten leren aaannemen. Wat ideeen hierover op blog.han.nl/onlineeducation

    BeantwoordenVerwijderen